Nawrócenie do Boga

 

1. Znaczenie słów: hebrajskiego i greckiego, tłumaczonego na język polski jako nawrócenie (upamiętanie):

wewnętrzna decyzja wywołująca odwrócenie się i podążanie w zupełnie nowym kierunku.

 

2. Nawrócenie łączy się zawsze z uświadomieniem sobie stanu własnej grzeszności i odłączenia przez grzech od Boga, jest przeżyciem świadomości sądu Bożego nad własnymi grzechami

(a szczególnie nad niewiarą w Jezusa) i doświadczeniem łaski odpuszczenia grzechów.

 

3. Każdy nie odrodzony, grzeszny człowiek zbacza na własną drogę życia, która oddala go od Boga. Dlatego przez nawrócenie taki człowiek zatrzymuje się, uświadamia sobie swój tragiczny stan, podejmuje wewnętrzną decyzję powrotu do Boga i odwraca się od starego stylu życia i dalej służy całym sercem Panu Jezusowi.

 

4. Biblijne nawrócenie rodzi się nie z woli człowieka, ale z suwerennej łaski Boga. Bez działania Bożej łaski i Ducha Bożego człowiek pozostawiony samemu sobie jest niezdolny do nawrócenia. (Ps. 80,4; Treny 5,21; Rzym. 2,4; Dz. 11,18; Jan 16,7-8; Jan 6,44).

 

5. Dlatego, jeśli Bóg daje możliwość nawrócenia, to nie wolno tego odkładać na później. Nie wiadomo, czy później będzie jeszcze taka okazja! (Iz. 55,6-7; Job 33,29-30; Hebr. 3,7-8). Czło- wiek już za życia może wyjść poza „miejsce upamiętania”, to znaczy znaleźć się w miejscu, w którym Duch Boży przestanie go nakłaniać do upamiętania i, nawet zanim jeszcze przekroczy bramę wieczności, wszelka nadzieja zostanie pogrzebana. (Mat. 27,3-5; Hebr. 12,16-17; Łuk.13, 3-5).

 

6. Bóg obecnie wzywa wszystkich ludzi do nawrócenia: Dz. 17,30-31; Iz. 53, 6.

 

7. Nawrócenie obejmuje całą duszę człowieka (Dz. 2,37-38): umysł (zdali sobie sprawę, że odrzucenie Jezusa było błędem), uczucia (byli poruszeni do głębi) i wolę („co mamy czynić?”).

 

8. Nawrócenie syna marnotrawnego (Łuk. 15,11-32) składało się z dwóch części: decyzji (wiersz 18) i jej wykonania (wiersz 20). Te dwie części (tzn. decyzja i jej wykonanie) muszą być obecne w każdym prawdziwym nawróceniu!

 

9. Prawdziwe nawrócenie zawsze wydaje dobry owoc (Mat. 3,8; Dz. 26,20); inaczej jest ono fałszywe (Mat. 27,3-5).

 

10. Nawrócenie jest jedyną drogą do prawdziwej Bożej wiary: Mar. 1,14-15; Łuk. 24,46-47;

Dz. 20, 20-21; Hebr. 6,1.

 

11. Określenie „martwe uczynki” dotyczy wszystkich ludzkich działań i czynów (nawet tych dobrych, czy religijnych), które nie są oparte na nawróceniu i wierze: Iz. 64,6; Rzym. 3,20;

Ef. 2,8-9; Rzym. 3,23. Przy prawdziwym nawróceniu człowiek odwraca się od martwych uczynków!