Trójjedyność Boga

 

1. Dowody jedności Boga:

1 Kor. 8,4; Judy 25; 1 Tym. 1,17

monoteizm-wiara w istnienie jednego Boga

podstawowe wyznanie wiary judaizmu-Szema: 5 Mojż. 6,4 i Mar. 12,29.

 

2. Dowody Troistości Boga:

 

1. a) Ojciec: Jan 6,27; 1 P 1,2; 1 Kor. 8,6;

 

1. b) Syn (Jezus, Słowo, Pan): Jan 1,1; Jan 20,28; Mat. 11,27; Filp.2,6

Pierwszy Kościół czcił Jezusa jako Pana: Rzym.10,9-13 i Filp.2,9-11

Uwaga: Pan po hebrajsku to Adonai, zaś po grecku to Kyrios

Nowy Testament odnosi do Jezusa starotestamentowe tytuły Boga: Filp.2,10 i

Iz.45,23; Hebr.1,10 i Iz.44,24

Syna należy czcić na równi z Ojcem: Jan 5,23;

 

19. c) Duch Święty:5,3-4; 1 Kor.2,10; 1 Kor.6,19.

 

3. Dowody trójjedyności Boga:

 

stworzenie świata: 1 Mojż.1,1-2 i Hebr.1,1-2;

nowe narodzenie: Jan 6,44 i Jan 3,16 i Jan 3,6 i Jan 1,12-13;

chrzest wodny: Mat.28,19;

chrzest w Duchu Świętym: Jan 7,37-39 i Dz. 1,4-5;

uświęcenie: 1 Kor.1,30 i Gal. 5,16-17 i Jan 17,17;

modlitwa: Mat.6,9-13 i Jan 16,23-24 i Rzym.8,26.

 

Chociaż trzy Osoby- Ojciec, Syn i Duch- są zdolne do niezależnych czynów, to jednak pozostają One jedno w myśli i zamierzeniach, ponieważ złączone są z sobą najmocniejszymi więzami miłości i każda poszczególna Osoba zna doskonale myśli dwu pozostałych. Mąż i żona, którzy się kochają i są złączeni wspólnotą celów, mogą służyć tutaj pewną analogią.

Codzienne doświadczenie uczy nas, że rodzaj jedności, o której mowa, nie jest czymś dziwnym. Atom jest jednością różnego rodzaju cząsteczek. Jajko składa się ze skorupki, białka i żółtka. Wreszcie człowiek stworzony na obraz Boga (1 Mojż.1,26-27) składa się z trzech części: ducha, duszy i ciała (1 Tes.5,23).

Syn i Duch są uważani za podporządkowanych, i w pewnym sensie zależnych od Ojca. Tak więc druga Osoba nazywa się Synem, choć nie możemy z tego wysnuć wniosku, że ma On początek. Jego udziałem od wieczności jest stosunek Synostwa względem Ojca. Także trzecia Osoba jest tradycyjnie przedstawiana jako pochodząca od Ojca i Syna. To wcale nie znaczy, że poszczególne Osoby posiadają różny stopień boskości, ale mówi o tym, że raczej istnieje wśród nich podział funkcji, przy czym Ojciec spełnia główną rolę.

Termin Osoba w odniesieniu do Boga znaczy o wiele więcej, niż wówczas, gdy odnosi się do ludzi.

Odwrócenie się od bałwochwalstwa

 

1. Nawrócenie się od bałwanów do Boga jako warunek konieczny służenia Bogu żywemu: 1 Tes. 1,9.

 

2. Człowiek nie znający Boga chodzi za bałwanami: 1 Kor. 12,2.

 

3. Boża prawda o życiu człowieka przed nawróceniem: Ef. 2,11-12.

 

4. Jezioro ogniste dla bałwochwalców: Obj. 21,8.

 

5. Boże przekleństwo dla czcicieli bałwanów: Ps. 115,4-8.

 

6. Bałwochwalcy nie odziedziczą Królestwa Bożego: 1 Kor. 6,9-10.

 

7. Bóg wzywa wszędzie wszystkich ludzi do nawrócenia: Dz. 17,29-31.

 

8. Boża kara za bałwochwalstwo do czwartego pokolenia: 5 Mojż. 5,6-9 (zobacz też słowa Pana Jezusa: Mat. 5,17-19).

 

9. Maria, matka Jezusa nie ma nic wspólnego z władcą ciemności o imieniu Królowa Niebios, który podaje się za Marię i zwodzi ludzi, gdyż Maria była Żydówką i wypełniała Słowo Boże. Należy wyrzec się oddawania czci Królowej Niebios:

Jer. 44,16-23. Maria jest stworzeniem, a stworzeniu nie należy oddawać czci:

Rzym. 1,25-26;  Dz. 10,25-26; Iz. 42,5-8.

 

10. Oddawanie czci hostii jest bałwochwalstwem i ponownym krzyżowaniem Jezusa : Hebr.9,28; Hebr.10,8-14 (jedna ofiara!).

 

11. Kol.3,5-6-chciwość też jest bałwochwalstwem!

 

12. 5 Mojż.5,6-7-odwróć się od wszystkiego co nie jest prawdziwym Bogiem (nałogi, idole, itp.).

 

13. Uciekaj od bałwochwalstwa! (1Kor.10,14). Wyrzeknij się go! Zerwij swoją społeczność z demonami (1Kor.10,20)!

Nawrócenie do Boga

 

1. Znaczenie słów: hebrajskiego i greckiego, tłumaczonego na język polski jako nawrócenie (upamiętanie):

wewnętrzna decyzja wywołująca odwrócenie się i podążanie w zupełnie nowym kierunku.

 

2. Nawrócenie łączy się zawsze z uświadomieniem sobie stanu własnej grzeszności i odłączenia przez grzech od Boga, jest przeżyciem świadomości sądu Bożego nad własnymi grzechami

(a szczególnie nad niewiarą w Jezusa) i doświadczeniem łaski odpuszczenia grzechów.

 

3. Każdy nie odrodzony, grzeszny człowiek zbacza na własną drogę życia, która oddala go od Boga. Dlatego przez nawrócenie taki człowiek zatrzymuje się, uświadamia sobie swój tragiczny stan, podejmuje wewnętrzną decyzję powrotu do Boga i odwraca się od starego stylu życia i dalej służy całym sercem Panu Jezusowi.

 

4. Biblijne nawrócenie rodzi się nie z woli człowieka, ale z suwerennej łaski Boga. Bez działania Bożej łaski i Ducha Bożego człowiek pozostawiony samemu sobie jest niezdolny do nawrócenia. (Ps. 80,4; Treny 5,21; Rzym. 2,4; Dz. 11,18; Jan 16,7-8; Jan 6,44).

 

5. Dlatego, jeśli Bóg daje możliwość nawrócenia, to nie wolno tego odkładać na później. Nie wiadomo, czy później będzie jeszcze taka okazja! (Iz. 55,6-7; Job 33,29-30; Hebr. 3,7-8). Czło- wiek już za życia może wyjść poza „miejsce upamiętania”, to znaczy znaleźć się w miejscu, w którym Duch Boży przestanie go nakłaniać do upamiętania i, nawet zanim jeszcze przekroczy bramę wieczności, wszelka nadzieja zostanie pogrzebana. (Mat. 27,3-5; Hebr. 12,16-17; Łuk.13, 3-5).

 

6. Bóg obecnie wzywa wszystkich ludzi do nawrócenia: Dz. 17,30-31; Iz. 53, 6.

 

7. Nawrócenie obejmuje całą duszę człowieka (Dz. 2,37-38): umysł (zdali sobie sprawę, że odrzucenie Jezusa było błędem), uczucia (byli poruszeni do głębi) i wolę („co mamy czynić?”).

 

8. Nawrócenie syna marnotrawnego (Łuk. 15,11-32) składało się z dwóch części: decyzji (wiersz 18) i jej wykonania (wiersz 20). Te dwie części (tzn. decyzja i jej wykonanie) muszą być obecne w każdym prawdziwym nawróceniu!

 

9. Prawdziwe nawrócenie zawsze wydaje dobry owoc (Mat. 3,8; Dz. 26,20); inaczej jest ono fałszywe (Mat. 27,3-5).

 

10. Nawrócenie jest jedyną drogą do prawdziwej Bożej wiary: Mar. 1,14-15; Łuk. 24,46-47;

Dz. 20, 20-21; Hebr. 6,1.

 

11. Określenie „martwe uczynki” dotyczy wszystkich ludzkich działań i czynów (nawet tych dobrych, czy religijnych), które nie są oparte na nawróceniu i wierze: Iz. 64,6; Rzym. 3,20;

Ef. 2,8-9; Rzym. 3,23. Przy prawdziwym nawróceniu człowiek odwraca się od martwych uczynków!

Łaska Boża jest to niezasłużona przychylność Boga do człowieka.

Łaska jest Bożym darem, na który nie można zasłużyć (Rzym. 5,15; Rzym. 6,23; Rzym.11,6).

Warunkiem do przyjęcia łaski jest zrozumienie jej istoty, pokora przedBogiem (Jak.4,6) oraz wiara (Rzym.5,1-2).

Chrześcijanin potrzebuje łaski przez całe swoje życie. Ci, którzy przyjmują łaskę są zwycięzcami w każdej dziedzinie życia (Rzym.5,17).

Łaska stała się przez Jezusa Chrystusa (Jan 1,16-17).

Łaska pokazuje nam okropność grzechu, obrzydza nam grzech i daje nam moc do zwyciężania grzechu (Tyt.2,11-12; Rzym.6,14). Mamy rozumieć, że grzech nie ma prawa panować nad nami!

Zbawienie i życie wieczne jest z łaski przez wiarę (Rzym.6,23; Ef.2,8-9), a nie z uczynków.

Boże usprawiedliwienie jest darem łaski (Rzym.3,23-24).

Mamy dbać o to, aby wzrastać w łasce (II Piotra 3,18).

Mamy uważać,  aby nie przyjmować łaski na daremnie (II Kor.6,1-2).

Mamy umacniać serce łaską (Hebr.13,9).

Mamy uważać,  aby nie pozostać z dala od łaski (Hebr.12,15).

Czy Andrzejki mają coś wspólnego z apostołem Andrzejem?

 

1. Apostoł Andrzej był uczniem Jezusa Chrystusa, który głosił mu Słowo Boże. Przez to Słowo Andrzej został oczyszczony : „Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was” (Ew.Jana 15,3). Słowa Jezusa nie znosiły wymagań Starego Testamentu dotyczących sprawiedliwości, moralności i duchowej czystości: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim” (Ew.Mat.5,17-19). Jezus Chrystus powiedział: „Uświęć ich w prawdzie. Słowo Twoje jest prawdą.” Zatem nie są prawdą podania ludzkie oparte na baśniach i ludowych gusłach, ale jedynie Słowo Boga!

 

2. Apostoł Paweł nie uznawał wróżbiarstwa. Jest o tym zapisane w Dziejach Apostolskich 16, 16-18.

Trudno zatem uwierzyć w bajkę, że apostoł Andrzej był innego zdania!

 

3. Wróżbiarstwo było jedną z przyczyn upadku państwa izraelskiego:

2 Księga Królewska 17, 17-18.

 

4. Bóg zabrania wróżyć i radzić się wróżbitów:

„Nie będziecie się zwracać do wywołujących duchy ani do wróżbitów. Nie będziecie zasięgać ich rady, aby nie splugawić się przez nich. Ja jestem Pan, Bóg wasz!” (Księga Kapłańska 19,31);

„Nie znajdzie się pośród ciebie nikt, kto by przeprowadzał przez ogień swego syna lub córkę, uprawiał wróżby, przepowiednie, magię i czary;  nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów, wywoływał umarłych. Obrzydliwy jest bowiem dla Pana każdy, kto to czyni. Z powodu tych obrzydliwości wypędza ich twój Bóg, sprzed twego oblicza. Dochowasz pełnej wierności Bogu swemu. Te narody bowiem, które ty wydziedziczysz, słuchały wróżbitów i wywołujących umarłych. Lecz tobie nie pozwala na to twój Bóg.” (Księga Powtórzonego Prawa 18, 10-14).

Patrz także: Izajasz 44, 24-25; Jeremiasz 50, 36; Micheasz 5, 11; Sofoniasz 1, 4 (to są prorocy!).

 

5. Zajmowanie się wróżbiarstwem i czarami doprowadza człowieka do ruiny duchowej.Taki człowiek ma społeczność z demonami i cierpi z ich powodu (znane są przypadki chorób psychicznych, napadów lęków, drętwień, depresji, nieuleczalnych chorób, nawet wtedy, gdy człowiek czyni te rzeczy tylko dla zabawy). Takie praktyki są okultystyczne i powodują opętanie przez demony. Jedyną metodą uwolnienia jest wyrzeczenie się ich w imieniu Jezusa Chrystusa i prośba do Boga o przebaczenie i wyzwolenie. Bardzo często osoba taka potrzebuje do uwolnienia posługi duchowych ludzi będących prawdziwymi uczniami Jezusa.

 

6. W związku z powyższym powstają pytania:

Czy osoba kochająca dzieci będzie je zachęcać do takich praktyk?

Czy ktoś, kto zachęca innych do wróżenia ujdzie bezkarnie sądu Bożego?

Czy Andrzejki są chrześcijańską zabawą, czy też raczej pozostałością  pogańskich wierzeń bezmyślnie przejętych przez ludzi, którzy nie znają Pisma Świętego?